Վահան Տերյանի բանաստեղծություններ

ՀՐԱԺԵՇՏԻ ԽՈՍՔԵՐԻՑ 

Ո՛չ տրտունջ, ո՛չ մրմունջ սգավոր,

Հեռացի՛ր, մոռացի՛ր ինձ հավետ.

Իմ ուղին միշտ մթին, մենավոր,

Կըգնամ իմ դժկամ ցավի հետ

Ւմ ճամփան՝ անվախճան մի գիշեր,

Ւնձ շոյող ոչ մի շող չի ժպտա.—

Հեռացի՛ր, մոռացի՛ր, մի՛ հիշիր,

Ինձ այդպես, քրոջ պես մի՛ գթա...

Հուսաբեկ, մութ ու մեգ թող լինի,

Ւմ վերև թող արև չըխնդա.

Լոկ երկունք, լոկ արցունք թող լինի,

Ինձ այդպես, քրոջ պես մի՛ գթա... 


ԱՇՆԱՆ ՄԵՂԵԴԻ
Աշուն է, անձրև... Ստվերներն անձև 
Դողում են դանդաղ... Պաղ, միապաղաղ 
Անձրև՜ ու անձրև ... 

Սիրտըս տանջում Է ինչ-որ անուրախ 

Անհանգստություն... 

Սպասիր, լսիր, ես չեմ կամենում 

Անցած լույսերից, անցած հույզերից 

Տառապել կրկին. 

Նայիր, ա՜խ, նայիր, ցավում է նորից 

Իմ հիվանդ հոգին... 

Անձրև է, աշուն... Ինչո՞ւ ես հիշում, 

Հեռացած ընկեր, մոռացած ընկեր, 

Ւնչո՞ւ ես հիշում. 

Դու այնտեղ էիր, այն աղմկահեր 

Կյանքի մշուշում... 

Դու կյա՛նքն ես տեսել, դու կյա՛նքն ես հիշում — 

Ոսկե տեսիլնե՜ր, անուրջների լո՜ւյս... 

Ես ցուրտ մշուշում. 

Իմ հոգու համար չկա արշալույս — 

Անձրև՜ է, աշո՜ւն... 

ԱՆԾԱՆՈԹ ԱՂՋԿԱՆ 
Լույսն էր մեռնում, օրը մթնում.
Մութը տնից տուն էր մտնում.
Ես տեսա քեզ իմ ճամփի մոտ, 
Իմ մտերի՛մ, իմ անծանո՛թ:

Աղբյուրն անուշ հեքիաթի պես
Իր լույս երգով ժպտում էր մեզ.
Դու մոտեցար մեղմ, համրաքայլ,
Որպես քնքուշ իրիկվա փայլ:

Անակնկալ բախտի նըման,
Հայտնվեցիր պայծառ-անձայն.
Անջատվեցինք համր ու հանդարտ,
Կյանքի ճամփին մի ակնթա՜րթ...

Նյութի աղբյուրը ՝ http://www.gisher.ru/vahan-teryan-t1896.html